آریانیسم یک مکتب فکری دینی است که توسط آریوس (250–336 میلادی)، کشیشی از اسکندریه مصر، به وجود آمد. این اعتقاد بیشترین تمرکزش روی موضوع تثلیث بود. این مکتب بر این تفکر بود که فرزند (عیسی) در واقع مخلوق پدر (خدا) است و دارای مقام الوهیت نیست. آریانیسم با وجود طرفدارانی که در اولین شورای نیقیه داشت در سال 325 توسط همان شورا عقیده‌ای کفرآمیز شناخته‌شد. چندی بعد آریوس درگذشت. او بعد از مرگ بار دیگر توسط اولین شورای قستنطتنیه نیز تکفیر شد. دو امپراتور روم کنستانتین دوم و والنز آریان بودند.

تفکر آریانیسم بر اساس این است که پسر خداوند همیشه وجود نداشت بلکه به وجود آمد و از این رو با خدای پدر متفاوت است. این اعتقاد بر پایه آیه 14:28 از انجیل یوحنا است که می‌گوید پدرم بزرگتر از من است. تمامی کلیساهای اصلی مسیحیت نظیر کلیسای ارتدوکس، کاتولیک و بیشتر شاخه های پروتستانیسم هنوز نیز با نظرات آریوس مخالف هستند و لیکن بعضی از شاخه های تازه به وجود آمده مسیحیت بعضی از نظرات آریوس را قبول کرده‌اند.

بر گرفته از

http://satanism.blogsky.com/category/cat-73

انجمن 9 فرشته (انجمن نه فرشته) (ONA; O9A) نشان دهنده یک رویکرد بسیار خطرناک از شیطان پرستی و فرقه‌های شیطان پرستی است که برای اولین بار در میان دهه‌های هشتاد و نود میلادی، توجه عمومی را با مطرح شدن در کتاب فاشیت‌های شیطان پرست، به خود جلب کرد.

بر طبق نوشته گوردیک کلارک در کتاب خورشید سیاه و پروفسور کونل مونته، انجمن 9 فرشته در دهه شصت میلادی در انگلستان و با ادغام سه گروه نئو پاگان، شکل گرفته است. گفته می‌شود این انجمن توسط دیوید مایات راه اندازی شده است.

بر گرفته از

http://satanism.blogsky.com/category/cat-56

لاماستو 

لاماستو یا لاماشتو در اسطوره شناسی خاورمیانه یک خدای شیطانی یا عفریته‌ بالداری بوده است که خون کودکان شیرخوار را در زمان نوشیدن شیر مادر یا بعد از تولد می‌نوشید. لاماستو از جمله نخستین خون آشامان افسانه‌ای است که در تاریخ خون آشامان شناسایی شده است.

طبق افسانه? آشوری، لاماستو دختر آنو خدای آسمان، شبانه به خانه? انسان‌ها می‌خزد و بچه‌های تازه به دنیا آمده و جنین‌های متولد نشده را می‌دزدد یا می‌کشد. زنان باردار برای مقابله با وی نمادهایی با طرح پازوزو بر گردن داشتند، زیرا بر اساس اعتقاد آنان پازوزو اهریمن دیگری بود که توانسته‌ بود لاماستو را شکست بدهد. کسانی که به لاماستو اعتقاد داشتند، سندروم مرگ نوزادان و سقط جنین را به این موجود ترسناک نسبت می‌دادند.

نام لاماستو در زبان آشوری به معنای محوکننده است و آشوریان اعتقاد داشتند که او حتی انسان‌های بزرگسال را نیز می‌کشد.

پل‌های شیطان به پل‌هایی اطلاق می‌شود که در افسانه‌های فولکلور یا به دست شیطان یا به دستور شیطان و یا حتی برای مقابله با شیطان ساخته شده‌اند. تعداد این پل‌ها که بیشتر در اروپا قرار دارند، به بیش از سی عدد می‌رسد. تاریخ ساخته شدن پل‌های شیطان، به دوران قرون وسطی و زمانی که باورهای فولکلور درباره شیطان در اوج خود قرار داشت، بر می‌گردد.

پل شیطان در آندرمات در سوئیس، یکی از همین پل‌های معروف شیطان است که ماجرای ساخته شدنش، ریشه در باورهای فولکلور دارد. ماجرای ساخته شدن این پل بر روی رودخانه ریوس و تنگه شلونن از این قرار است که اهالی قادر به ساختن این پل نبودند، به همین دلیل دست به دامان شیطان می‌شوند و از او می‌خواهند که این پل را برایشان بسازد. شیطان در ازای ساختن پل، روح اولین کسی که از پل بگذرد را طلب می‌کند و اهالی این شرط شیطان را می‌پذیرند.

اما زمانی که شیطان، پل را می‌سازد، اهالی به جای گذشتن از پل و تقدیم روح به شیطان، یک بز را از روی پل عبور می‌دهند و در اطراف پل، صلیب حکاکی می‌کنند تا مانع حضورشیطان شوند.

ب

راکشاسا در افسانه‌های هندو و بودایی، شبحی است اهریمنی یا گناهکار، که از پای خدای آفرینش هندوها به وجود آمده است. راکشاساها گونه‌ی پرجمعیتی از انسان‌نماهای فوق طبیعی هستند که گرایشات شیطانی دارند. آنان که جنگجویان قدَری هستند، وقتی سلاح‌های متداول، مؤثر نمی‌افتد، به جادو و خدعه متوسل می‌شوند. این اشباح، می‌توانند شکل ظاهری خود را تغییر دهند و معلوم نیست شکل واقعی و طبیعیشان دقیقاً چگونه است. راکشاساها به نبش قبر، تسخیر روح انسان و کارهایی از این قبیل، شهرت دارند. ناخن‌های دستان آنان زهرآلود است و غذایشان، گوشت انسان و غذای مانده می‌باشد.

سوکر در اساطیر مصر باستان، خدای شاهین گورستان، تاریکی و زوال است. اگر چه نام این خدا نامشخص است، اما در متون مصر باستان این خدا به شکل اشک نگران اوزیریس برای ایزیس در عالم اموات به نمایش گذاشته شده است. در معبد سوکر، او را دیباچه‌ سرزمین خویش و دل مردگان را تغذیه می‌کرده است. این خدا با دو خدای دیگر اوزیریس و پتاح آمیخته است و ترکیب این سه خدا در متون باستان ترسیم شده است.

معبد این خدا رو سیتاو در شهر ممفیس بناشده است. در جشن هنو (Henu)،که هر سال در شهر تبس به یاد قیام اوزیریس برگزار می شده است، این خدا را سوار برقایقی طلایی به همراه بک کشتی به شکل غزال آفریقایی مجسمه این خدا را حمل می‌کردند.

اشقلون 

اشقلون نام جانوری دیوزاد در اساطیر مانوی است که بهمراه جفت خود بنام نمرائیل یا پیسوس برای بلعیدن پاره‌های نور رها شده در سرزمین تاریکی، توسط اهریمن آفریده می‌شوند. پاره‌های نور خدایی که از امهرسپندان بودند، در سرزمین پلیدی محبوس بودند توسط این دوجانور خورده شده و پس از همبستری آنان انسان‌های نخستین بنا‌های گهمرد و مردیانه پدید می‌آیند. آنها که وجودشان از نور محبوس در جسم دیوی بود، پاره‌هایی از آز و خشم و شهوت دیوان را نیز باخود به ارث برده بودند و این اسطوره به عنوان اصل جدایی نور از ظلمت و پاکیزه نمودن بدن و روح از آلودگی‌ها برای انسان در دین مانوی پذیرفته شد.

آموت، آمیت، آهمایت یا آممت، دیوی ماده در مصر باستان بود که بدنش نیمی شیر و نیمی اسب آبی بود و سر تمساح داشت. نام او به‌معنای روح‌خوار بود و این موجود به قلب‌خوار و عظیم مرگ نیز شهرت داشت.

آموت در جهان مردگان می‌زیست و در پای ترازوی عدالتی که در تالار دو حقیقت در سرای اوزیریس قرار داشت می‌نشست. هنگامی که فردی می‌مرد، آنوبیس او را به آن مکان می‌برد. درآنجا فرد مرده مورد آزمون قرار می‌گرفت تا معلوم شود می‌تواند به جهان پس از مرگ وارد شود یا خیر.

مهمترین این آزمون‌ها مراسم توزین قلب بود که در طی آن، قلب فرد مرده را بر روی یک کفه? ترازو و در کفه? دیگر آن پَر حقیقت را قرار می‌دادند. این پر متعلق به سربند ماآت، الهه? حقیقت بود و قلب نیز بنا بر باور مصریان باستان، جایگاه روح به‌شمار می‌رفت. اگر فرد مرده زندگی‌ای نیک را گذرانده بود، قلبش در تعادل با پر می‌ایستاد و او اجازه? ورود به دنیای پس از مرگ را می‌یافت. اما اگر کفه? ترازو پایینتر از کفه? پر حقیقت می‌ایستاد، نشانه? ناپاکی و گناه‌آلود بودن قلب آن شخص بود. در این زمان آموت که در پای ترازو نشسته بود، قلب فرد بدکار را می‌بلعید و آن شخص دیگر هرگز نمی‌توانست وارد دنیای پس از مرگ شود.

درخت کاپوک و شیطان 

درخت کاپوک در اساطیر مایاها از نشانه‌های مقدس است. در یکی از داستان‌های فولکلور ترینیداد و توباگو، قلعه شیطان در درخت کاپوک بزرگی‌ است که در دل جنگل، جایی که یک نجار، بازیل را به بند کشیده، قرار دارد.

نجار، بازیل را که دیگران را به گمراهی می‌کشاند، وسوسه می‌کند که وارد درخت کاپوک شود که در آن هفت اتاق است که هر کدام روی دیگری بنا و کنده‌کاری شده‌اند. در داستان آمده که بازیل همین حالا هم همچنان در درخت کاپوک بزرگ زندانی‌ است و تعدادی هیولا و اهریمن در قلعه درخت کاپوک به او در برابر قدرت‌هایی که به آنها می‌دهد، خدمت می‌کنند.

هلندی سرگردان 

هلندی سرگردان یا هلندی پرنده، افسانه‌ای است غربی مربوط به یک کشتی ارواح که دچار طلسمی شیطانی است که باعث می‌شود که این کشتی برای همیشه در دریاها سرگردان باشد و هیچ‌گاه لنگر نیندازد. در این داستان عبارت هلندی سرگردان، هم نام کشتی است و هم نام ناخدای آن.

پیشینه این افسانه به داستان‌های عامیانه دریانوردان در سده هفدهم میلادی بازمی‌گردد. قدیمی‌ترین نسخه نوشتاری این داستان مربوط به اواخر سده هیجدهم است. برخی منابع ناخدا برنارد فوکه، از ناخداهای هلندی سده هفده را الگوی این داستان خرافی دریانوردان دانسته‌اند. برنارد فوکه به خاطر سرعت زیاد در سفرهای دریایی‌اش از هلند به جاوه معروف شده‌بود و دریانوردان شایعه کرده‌بودند که او با شیطان همدست شده‌است.

لوکی 

لوکی به عنوان شیطان و یا اهریمن در اساطیر شمال اروپا شناخته می‌شود، هر چند که شخصیتی چند وجهی دارد.

لوکی از خدایان در اساطیر اسکاندیناوی است. وی فرزند لافی و فارباوتی است و برادر هلبلیندی و بیلایستر است. لوکی خوش سیما، بذله‌گو و فریبنده، و در عین حال شرارت‌بار و آب‌زیره‌کاه بود. مدرکی در دست نیست دال بر اینکه لوکی را به عنوان خدا بپرستند، اما به‌نظر می‌رسد که او یکی از شخصیت‌های اصلی خاندان اساطیری بوده باشد. او در بسیاری از رویدادهای اساطیری نقش محوری دارد. وی از یک غول مؤنث به نام آنگربودا صاحب سه فرزند غول‌آسا شد، که عبارتنداز هل، نگهبان قلمرو مردگان و ایزدبانوی مرگ، مار کیهانی افسانه‌ای به اسم یورمونگاند که این مار سرانجام در راگناروک، ثور یا تور را می‌کشد و توسط او کشته می‌شود. فرزند دیگر لوکی، گرگی به اسم فنریر است که در راگناروک، اودین را می‌کشد.

روابط وی با دیگر خدایان اساطیری نورس در مواقع مختلف، متفاوت است. وی گاهی به عنوان یار و کمک کننده آنان و گاهی به عنوان دشمن و خرابکار شناخته می‌شود. او با آتش و جادو مرتبط بوده و یک دگرپیکر است و در بسیاری مواقع خودش را به شکل یک ماهی، مادیان، پیرزن و دیگر اشکال درآورده است. رابطه حسنه لوکی با خدایان نورس زمانی پایان می‌پذیرد که وی قتل یکی از محبوب‌ترین خدایان، بالدر را طرح ریزی می‌کند. وی توسط خدایان محکوم شده و در کوهی به بند کشیده می‌شود که ماری از بالای سر او زهرش را بر او می‌ریزد، ولی همسرش سیگین این زهر را در کاسه‌ای جمع می‌کند و مانع درد کشیدن همسرش می‌شود، مگر مواقعی که می‌خواهد زهر را خالی کند که به خود پیچیدن لوکی در این لحظات از درد، موجب زمین لرزه می‌شود. در راگناروک او از بندش رها می‌شود و در جنگ با خدایان، دشمن دیرینش هایمدال را می‌کشد و خود نیز توسط او کشته می‌شود.

شیطان در اساطیر اسلاو

در سال 1168 میلادی دانمارکی‌ها پرستشگاه رب النوع سوانتوویت را تخریب و با خاک یکسان نموده و بدین‌وسیله از ادامه حیات و گسترش دامنه نفوذ آیین های مذهب سوانتویت جلوگیری کردند.

همچنین در بین انواع رب النوع ها مورد پرستش اسلاوها، ستایش و ستودن یکی از الهه‌های بزرگ با نام سواروگ (SVAROG) از اولویت خاصی در نزد آنان برخوردار بود. سواروگ به عنوان رب النوع یا پرورگار بهشت، حاکم بر اوضاع جهان و مسلط بر آسمان‌ها و مورد پرستش قرار می‌گرفت. پسر این الهه با نام سواروزیچ نیز خدای آتش بود. در مکتب مشرکان روسیه ( اسلاوهای ساکن روسیه ) الهه پرون یا رب النوع رعد، دارای جایگاه تقدیسی ویژه‌ای بود. مجسمه (بت) پرون تا سال 989 میلادی در شهر KIEV پا برجا و استوار بود. در سال 989 ولادیمیر اول پادشاه روسیه به دین مسیح و آیین مسیحیت گروید. او به نیروهای خود امر کرد تا بت پرون را به رودخانه ونی پر بیاندازند و آنان نیز با انداختن بت ( این الهه )به رودخانه، فرمان او را اجرا کردند.

اسلاوها و روسها پس از پذیرفتن دین و مذهب مسیحیت، جایگاه و نقشی را که پرون قبل از پذیرفتن و قبول مسیحیت در نزد آنان داشت در مراسم مذهبی و فولکلور خود به ایلیای نبی نسبت دادند. صرب‌ها و کروات‌ها اعتقاد دارند که ایلیای مقدس الهه یا رب النوع آذرخش بوده است.

خدای بزرگ در نزد صربهای مشرک، دابوگ نام داشت که هم طراز و هم شأن رب النوع سوتوواید بوده است. دابوگ در ابتدا به عنوان خدای زیر زمین یا خدای وگ پرستیده می شده است. اما با گذشت زمان و مرور ایام این اله در نزد معتقدین خود مقام و منزلتی بس عظیم یافت و از این پس او را خدای مرگ و زندگی دانستند. تندیس و بت خدای مرگ پیش از رسیدن و صعود به جایگاه خدای مرگ و زندگی، به شکل و شمایل گرگ پرداخته و ساخته شده و در معابد نصب بوده است و اما پس از رسیدن این اله به مرتبه بزرگ خدای مرگ و زندگی، تندیس‌های او به شکل و شمایل انسانی ساخته و در معابد نصب گشت.

تنها اسلاوها نبودند که گرگ را خدای زیر زمین یا مرگ را می‌دانستند و او را می‌پرستیدند، بلکه لتی‌ها و استونیایی‌ها و در نهایت باید گفت دیگران نیز نسبت به گرگ همین اعتقاد را داشته‌اند.

دابوگ خدا یا خالق حیوانات و جانوران، اله ثروت و نعمت، فلزات نادر و گران‌بها همانند طلا و نقره، و رب النوع معادن نیز بوده است. او به گونه اساطیری، موجب تشکیل ملت، مایه وحدت و قوام اقوام و خدای ملی بود. دابوگ هم چنین به لحاظ داشتن جایگاه فوق تصور در نزد آدمیان، راهنما و راهبر جامعه و ملت نیز محسوب می‌شده است.

با پذیرش مسیحیت از سوی اسلاوها، حذف اعتقاد به خدایان بزرگ در بین کسانی که قبلاً به آنها اعتقاد داشتند، هدف اصلی کلیسا را تشکیل می‌داده و آنان در این راه به تلاش گسترده‌ای دست زدند.

کلیسا ضمن آنکه شدیدترین حملات تهاجماتش را بر علیه مهم ترین معبود و رب النوع آنها معطوف کرده بود، در همان حال کوشش داشت تا بخشی از نقش تقدسی او را به اولیای مقدس مذهب مسحیت انتقال دهد. اما آنان نتوانستند به یکباره اعتقاد به دابوگ یا خالق حیوانات، جانوران و... را کاملاً از اعتقادات همه حذف کنند. لذا کلیسا دابوگ را به نام شیطان خواند و او را دشمن خدای بزرگ معرفی کرد. در مذهب مشرکان و بت پرستان اروپا، اعتقادی به وجود شیطان وجود نداشته است.

با ورود مسیحیت به اروپا و سلطه این دین، شیطان به ساکنین سرزمین‌های اروپایی معرفی و شناسانده شد، بدین جهت هم اکنون سر شیطان را به همان اسامی قدیمی رب النوع ها میی‌خوانند و نام‌هایی چون دابا که از اسم دابوگ منتج گردیده است و یا هرومی دابا به معنای دابای لنگ و چاق شناخته می شود. در میتولوژی ادیان اولیه و اساطیری اسلاوهای جنوبی، خدای بزرگ لنگ و چاق بوده است. بنابراین صرب‌ها با پذیرش دین و آیین مسیحی، به خدایی که قبلاً مورد پرستش آنان واقع بود، بی اعتقاد شدند و از این پس او را شیطان دانستند. اسلاوها نیز نسبت به شیطان، همین اعتقاد صرب‌ها را داشتند.

مفیستوفل 

مفیستوفل یا مفیستوفلس نام شخصیتی اهریمنی در ادبیات آلمان است. او برای اولین بار در افسانه فاوست به عنوان نماینده شیطان ظاهر شد و پس از آن در آثار دیگر هنرمندان همانند شکسپیر در قالب نقش های شیطانی دیگری مطرح گشت. این نام در زبان عبری به معنای دروغگو و در زبان یونانی به معنای گریزان از نور می باشد.

با وجود اینکه مفیستوفلس در مقابل فاوست به عنوان اهریمن و نماینده شیطان ظاهر می شود، اما عده‌ای بر این عقیده هستند که وی به دنبال فاسد کردن انسان نیست، بلکه برای خدمتگزاری نزد اشخاص نفرین شده می رود و پس از به انجام رساندن خدمات، روح آنها را به دوزخ می فرستد. او در برابر فاوست ظاهر می شود، زیرا گمان می‌کند که وی فاسد شده است و یا در خطر فساد قرار گرفته است. مفیستوفلس خود در دوزخ و در خدمت به شیطان گرفتار است و نباید او را با اهریمن یا شیطان بزرگ اشتباه گرفت.

آپوفیس 

آپپ یا آپوفیس، هیولایی شیطانی در اساطیر مصر باستان است که در تاریکی مطلق زندگی می‌کند. آپوفیس تجسم شخصیت شیطان و تاریکی است و در مقابل خدای آفتاب، یعنی رع و ماعت قرار می‌گیرد. این شیطان مارگونه قصد نابودی رع را دارد و به همین دلیل در هنگام شب در عالم زیر زمین (یا آسمان) گردش می‌کند. در ابتدا ست و مِهن (که آن هم به شکل مار است) مسئولیت محافظت از رع و قرص خورشید او را بر عهده گرفتند. آنها یک حفره در شکم مار بوجود خواهند آورد تا رع بدین صورت از چنگال آپوفیس بگریزد. اما اگر در این راه شکست بخوردند، جهان در تاریکی ابدی فرو خواهد رفت. در مبارزه بین روشنایی و تاریکی، هیولا توسط چاقو و نیزه‌های همراهان ایزد رع زخمی می‌شود. یونانیان این هیولا را با نام آپوفیس می‌شناختند.

بسم الله الرحمن الرحیم

من هیچ یک از این مطالب تکذیب و تایید نمیکنم وفقط برای بالا بردن معلومات شما خوانندگان عزیز است که بر گرفته از این لینک است

http://satanism.blogsky.com

ارباب تاریکی 

ارباب تاریکی لقبی است که به فرمانروای جهان دوزخی داده می‌شود. ارباب تاریک یا لرد تاریک عملاً موجودی شیطانی است که در مقابل ارباب روشنایی یا خدای روشنی قرار دارد. ارباب تاریکی یکی از ارکان فلسفه ثنویت یا اعتقاد به دوگانگی در نیروهای موجود است. تاریکی در این ترکیب به مخالفت با روشنی، آشکار بودن، راستی و مستقیم بودن و در جهت نهان بودن و ناراستی قرار دارد.

بیانیه لوسیفر 

منشأ آغازین دشواری در قلوب لوسیفر و شیطان هر چه که بود، شورش نهایی به شکل بیانی? آزادی لوسیفر خود را نمایان ساخت. انگیز? شورشیان تحت سه عنوان بیان شد:

.- واقعیت پدر جهانی. لوسیفر مدعی گشت که پدر جهانی در واقع وجود ندارد، و این که جاذب? فیزیکی و انرژی فضایی ذاتی جهان است، و این که پدر یک افسان? ساختگی پسران بهشت است که بتوانند به نام پدر بر جهانها حکومت کنند. او منکر این شد که شخصیت یک هدی? پدر جهانی است. او حتی اعلام نمود که پایان دهندگان با فرزندان بهشت تبانی کرده‌اند تا سراسر آفرینش را فریب دهند، زیرا هرگز یک اید? روشن از شخصیت واقعی پدر که در بهشت قابل شناخت باشد نیاورده‌اند. او تقدیس کردن را نادانی نامید. این اتهام، فراگیر، وحشتناک، و کفرآمیز بود. این حمل? پرده پوشانه به پایان دهندگان بود که بدون شک شهروندان فراز یابنده را که در آن هنگام در جروسم بودند طوری متأثر ساخت که در برابر کلی? پیشنهادات شورشیان مقاومانه بایستند و راسخ عزم باقی بمانند.

.- دولت جهانی پسر خالق — میکائیل. لوسیفر چنین استدلال می‌نمود که سیستمهای محلی باید خودمختار باشند. او در برابر حق میکائیل، پسر خالق، برای به عهده گرفتن حاکمیت نبادان به نام یک پدر بهشتی فرضی و این که کلی? شخصیتها باید با این پدر نادیدنی بیعت نمایند اعتراض نمود. او تصریح کرد که کل طرح پرستش یک ترفند زیرکانه برای بزرگ جلوه دادن پسران بهشت است. او مایل بود میکائیل را به عنوان پدر خالق خویش به رسمیت بشناسد، اما نه به عنوان خداوند و فرمانروای بر حق خود.

او به حقِ قدمای ایامها به تندی حمله نمود و گفت که این قدر قدرتان بیگانه در امور سیستمهای محلی و جهانها دخالت می‌کنند. او این حکمرانان را به عنوان مستبد و زورگو محکوم کرد. او پیروان خویش را چنین ترغیب نمود که اگر انسانها و فرشتگان فقط از شهامت اظهار نظر برخوردار بوده و متهورانه حقوق خویش را طلب می‌کردند، هیچیک از این حکمرانان نمی‌توانستند در کار حکومت کامل محلی دخالت ورزند.

او چنین استدلال می‌نمود که اگر موجودات بومی فقط بتوانند استقلال خود را اعمال نمایند، می‌توان جلادان قدمای ایامها را از کار در سیستمهای محلی بازداشت. او بر این نظر بود که فناناپذیری ذاتی شخصیتهای سیستم است، و این که رستاخیز طبیعی و اتوماتیک است، و این که به جز در موارد اعمال مستبدانه و غیرعادلان? جلادان قدمای ایامها کلی? موجودات می‌توانند برای ابد زنده بمانند.

.- حمله به طرح جهانی آموزش انسان فراز یابنده. لوسیفر معتقد بود که زمان و انرژی زیادی صرف طرح آموزش کامل انسانهای فراز یابنده در اصول ادار? جهان شده بود، اصولی که به ادعای او غیراخلاقی و نادرست بودند. او به برنام? طولانی مدت آماده سازی انسانهای فضا برای یک سرنوشت ناشناخته اعتراض نمود و به حضور فوج پایان دهندگان در جروسم به عنوان گواهی بر این که این انسانها اعصاری طولانی را صرف آماده سازی برای یک سرنوشت کاملاً خیالی کرده‌اند اشاره نمود. او با تمسخر خاطر نشان می‌نمود که پایان دهندگان با سرنوشتی مواجه شده‌اند که از بازگشت به کرات محقری که مشابه کرات منشأ آنان بود شکوهمندتر نیست. او اعلام نمود که آنها با انضباط بیش از حد و آموزشِ به درازا کشیده شده به گمراهی کشانیده شده‌اند، و این که آنها در واقع نسبت به یاران انسانی خویش خائن هستند، زیرا اکنون با طرح برده سازی سراسر آفرینش به داستانهای ساختگی یک سرنوشت خیالی ابدی برای انسانهای فراز یابنده همکاری می‌کنند. او از این نظر جانبداری می‌کرد که فراز یابندگان باید از آزادی تعیین سرنوشت خویش بهره‌مند باشند. او کل طرح صعود انسان را آنطور که توسط پسران بهشتی خداوند برپا شده و توسط روح بیکران مورد حمایت واقع شده بود به چالش طلبید و محکوم نمود.

علت شورش لوسیفر

لوسیفر و معاون اول او شیطان برای بیش از پانصد هزار سال در جروسم حکومت کرده بودند تا این که در دلهایشان بر علیه پدر جهانی و در آن هنگام پسر نایب او، میکائیل، شروع به صف‌آرایی نمودند.

در سیستم سیتانیا هیچ شرایط غیرعادی یا خاصی که حاکی از شورش بوده یا برای آن مطلوب باشد وجود نداشت. باور ما بر این است که این ایده در ذهن لوسیفر منشأ و شکل یافت، و دیگر این که او صرف نظر از این که در کجا استقرار می‌یافت ممکن بود چنین شورشی را برانگیزد. لوسیفر ابتدا برنامه‌های خویش را با شیطان در میان گذاشت، اما به چندین ماه نیاز بود که بتواند ذهن همکار توانمند و برجست? خود را خراب نماید. با این وجود، وقتی که او به یکباره به تئوریهای عصیان گرایانه گروید، طرفدار بی‌پروا و جدی ابراز وجود و آزادی گردید.

هرگز کسی شورش را به لوسیفر توصیه ننمود. اید? ابراز وجود در تقابل با خواست میکائیل و طرحهای پدر جهانی، آنطور که در میکائیل تجسم یافته‌اند، منشأ در ذهن خود وی داشت. روابط او با پسر خالق صمیمانه و پیوسته دوستانه بود. لوسیفر پیش از ستایش ذهن خویش هیچگاه به طور علنی پیرامون ادار? جهان ابراز عدم رضایت ننمود. اتحاد ایامها در سلوینگتون به رغم سکوتش، برای بیش از یکصد سال زمان استاندارد به یوورسا ندا می‌داد که لوسیفر کاملاً آرامش خاطر ندارد. این موضوع همچنین به آگاهی پسر خالق و پدران کوکب? نرلاشیادک رسانیده شد.

در سرتاسر این دوره لوسیفر نسبت به تمامی طرح ادار? جهان به طور فزاینده خرده‌گیر شد اما همیشه وفاداری تمام و کمال خویش را نسبت به حکمرانان متعال ابراز می‌نمود. اولین عدم وفاداری صریح او در هنگام دیدار جبرئیل از جروسم، درست چند روز پیش از اعلان آشکار بیانی? آزادی لوسیفر نمایان گردید. جبرئیل آنقدر نسبت به قطعیت قریب‌الوقوع شورش عمیقاً متأثر شد که مستقیماً به ایدنشیا رفت تا در رابطه با اقداماتی که در صورت وقوع شورش آشکار باید انجام پذیرد با پدران کوکبه مشورت نماید.

بسیار مشکل است که علت یا علل دقیقی را که در نهایت به شورش لوسیفر انجامید نشان داد. ما از یک چیز مطمئن هستیم، و آن این است که این شروع اول هر چه که بود، منشأ در ذهن لوسیفر داشت. حتماً یک خودبینی وجود داشت که تا نقط? خودفریبی پرورانده شد، طوری که لوسیفر برای مدتی واقعاً خود را متقاعد ساخت که قصدش از شورش اگر برای خیر جهان نباشد در واقع برای خیر سیستم است. تا آن هنگام که طرحهای او تا نقط? توهم زدایی پیش رفتند، شکی نیست که غرور اولیه و فتنه انگیزان? وی فراتر از آن رفته بود که به او اجاز? توقف آن را دهد. در نقطه‌ای در این تجربه او ناصادق گشت، و شرارت به گناه آگاهانه و تعمدی تکامل یافت. وقوع این امر از طریق رفتار متعاقب این مدیر برجسته اثبات می‌شود. به او مدتها شانس توبه عرضه گردید، اما تنها برخی از زیردستان وی بخشش ارزانی شده را پذیرفتند. مؤمن ایامهای ایدنشیا، با درخواست پدران کوکبه، شخصاً طرح میکائیل را برای نجات این شورشیان وقیح عرضه نمود، اما همواره بخشش پسر خالق با اهانت و تحقیر فزاینده رد شد و رد شد.

شیطان دروگر یا شیطان دروکن (Mowing-Devil) یا اخبار اسرارآمیز بیرون هارتفوردشایر، یک رساله حکاکی چوبی است که در سال 1678 منتشر شده‌است.

این حکاکی درباره کشاورزی است که از پرداخت پول به کارگری برای دروی محصولات مزرعه‌اش سرباز می‌زند و می‌گوید که ترجیح می‌دهد که شیطان برایش آن را درو کند. این حکاکی می‌نویسد که آن شب به نظر رسید که مزرعه‌اش آتش گرفته‌است و صبح فردا، مزرعه به شکلی غیرطبیعی، کاملاً درو شده بود.

این حکاکی به عنوان نخستین نمونه مستند پدیده حلقه‌های کشتزار به شمار می‌رود.

لوسیفر یک موجود فراز یابنده نبود. او یک پسر آفریده شد? جهان محلی بود، و دربار? وی چنین گفته شده بود: از روزی که آفریده شدی در تمامی کارهایت کامل بودی، تا این که شرارت در تو راه یافت. او بارها با والامرتبه‌های ایدنشیا در شور بود. و لوسیفر در کوه مقدس خداوند، کوه مدیریت جروسم، حکومت می‌کرد، زیرا او رئیس اجرایی یک سیستم بزرگ از 607 کر? مسکونی بود.

لوسیفر یک موجود شوکتمند و یک شخصیت برجسته بود. او در خط مستقیم اتوریت? جهانی بعد از پدران والامرتب? کواکب قرار داشت. پیش از اعطای میکائیل در یورنشیا، به رغم تخطی لوسیفر موجودات هوشمند تحت فرمان از بی‌احترامی و تحقیر وی احتراز می‌کردند. حتی فرشت? اعظمِ میکائیل در هنگام قیام موسی از مردگان، به او اتهامی نسبت نداد اما صرفاً گفت: قاضی تو را توبیخ فرماید. در چنین مواردی داوری از آن قدمای ایامها، حکمرانان فوق جهان، است.

لوسیفر اکنون فرمانروای گمراه و معزول سیتانیا است. خود شیفتگی بسیار فاجعه‌آور است، حتی برای شخصیتهای والای دنیای آسمانی. در رابطه با لوسیفر گفته شده: دل تو از زیباییت مغرور شد، و به سبب شکوه و جلالت حکمت خود را تباه ساختی. پیامبر دوران باستان شما وضعیت اندوهناک او را دید، هنگامی که نوشت: ای لوسیفر، پسر بامداد، چگونه از آسمان سقوط کردی! چگونه بر زمین افکنده شدی، ای که به خود اجازه می‌دادی قومهای جهان را گمراه سازی!

قدر بسیار کمی راجع به لوسیفر در یورنشیا شنیده شد، به سبب این واقعیت که او معاون اول خود، شیطان، را به کار تبلیغ هدف خود در سیار? شما گمارده بود. شیطان عضو همان گروه اولی? لانوناندکها بود، اما هرگز به عنوان یک فرمانروای سیستم عمل نکرده بود. او به طور کامل در شورش لوسیفر وارد شد. اهریمن کسی جز کلیگسشیا، پرنس معزول سیاره‌ای یورنشیا و پسری از رست? دوم لانوناندکها، نیست. هنگامی که میکائیل در جسم در یورنشیا بود، لوسیفر، شیطان، و کلیگسشیا با یکدیگر هم پیمان شدند تا مأموریت اعطایی او را در یورنشیا با شکست مواجه سازند. اما به وضوح ناکام ماندند.

اَبَدان رئیس پرسنل کلیگسشیا بود. او به پیروی از سرور خود به شورش پیوست و از آن هنگام به عنوان رئیس اجرایی شورشیان یورنشیا عمل کرده است. بعلزبوب رئیس مخلوقات بینابینی پیمان‌شکن بود که متحد نیروهای کلیگسشیای خائن بودند.

سرانجام اژدها معرف سمبولیک کلی? این اشخاص شرور گردید. پس از پیروزی میکائیل، جبرئیل از سلوینگتون فرود آمد و اژدها (کلی? رهبران شورشی) را برای یک دوره بست. در رابطه با فرشتگان شورشی سرافِ جروسم نوشته شده: و او فرشتگانی را که مرتبت اولی? خود را حفظ نکردند بلکه مسکن خویش را ترک نمودند، تا فرا رسیدن روز بزرگ داوری در زنجیرهای ابدی ظلمت نگاه داشته است.

لوسیفر یک پسر برجست? لانوناندک اولیه از نبادان بود. او در سیستمهای متعدد تجرب? خدمت داشت، یک مشاور والا از گروه خویش بود، و در خردمندی، دانایی، و کارایی ممتاز بود. لوسیفر شمار? 37 از رست? خود بود، و هنگامی که توسط ملک صادقها به مأموریت فرستاده شد، در میان بیش از هفتصد هزار تن از شخصیتهای نوع خود به عنوان یکی از یکصد شخصیت توانا و برجسته تعیین گردید. او از چنین شروع شکوهمندی، از طریق شرارت و خطا، گناه را پذیرا شد و اکنون جزو یکی از سه حکمران سیستم در نبادان به شمار می‌رود که در برابر خود شیفتگی وافر سر فرود آورده و به استدلال فریب‌آمیز آزادی دروغین فردی — عدم پذیرش بیعت جهانی و نادیده گرفتن تعهدات برادرانه، چشم پوشی نسبت به روابط کیهانی — تسلیم شده‌اند.

در جهان نبادان، قلمرو میکائیل مسیح، ده هزار سیستم حاوی کرات مسکونی وجود دارد. در تمامی تاریخ پسران لانوناندک، در کلی? کارهای آنها در سرتاسر این هزاران سیستم و در ستاد مرکزی جهان، تاکنون فقط سه فرمانروای سیستم در بی‌حرمتی به دولت پسر خالق مجرم شناخته شده‌اند.

نینلیل 

نینلیل (Ninlil) خدای مونث سومری که به عنوان بانوی نسیم شناخته می‌شود. وی الهه باد جنوب و همسر انلیل (Enlil) است.

گریم هیلد

گریم‌هیلد در اساطیر اسکاندیناوی، ملکه و ساحره‌ای زیبا، اما شیطانی بود. او همسر گیوکی پادشاه جنوب راین، بورگوین بود. او مادر سه فرزند پسر به نام‌های گونار، هوگنی و گوتورم و دختری به نام گودران بود. در افسانه‌های ایسلندی، گریم‌هیلد مشاور اصلی همسر و پسرانش برای حکومت در قلمرو پادشاهیشان بود و همچنین تا حدودی مسئول تمام فاجعه‌های رخ داده در خانواده‌اش است. او ملکه‌ای بلندپرواز بود که حتی از فرزندان خود برای رسیدن به اهداف شوم خود استفاده می‌کرد.

گریم‌هیلد ساحره‌ای بود که به زیگفرید دلاور معجونی جادویی خورانید تا همه چیز را درباره? معشوقه‌اش برونهیلد فراموش کند و با دخترش گودران ازدواج کند. این گریم‌هیلد بود که به شوهرش توصیه کرد، زیگفرید باید با دخترشان ازدواج کند و با داشتن چنین داماد قدرتمند و شجاعی، فرزندانش قادر خواهند بود هرگونه نبردی علیه همسایگان خود را بدون شکست پشت سر بگذرانند. او حتی هدف‌هایی فراتر از نبرد، همچون دستیابی به گنجینه? گرانبهای زیگفرید نیز در سر داشت که آن را پس از کشتن اژدهای فافنیر بدست آورده بود. گریم‌هیلد به پسرش گونار پیشنهاد کرد از زیگفرید برای تصاحب برونهیلد تقاضای کمک کند (از آنجایی که گونار به اندازه کافی شجاع نبود تا از شعله‌های آتش عبور کند). آن‌ها از جادوی او برای تغییر شکل ظاهری خود استفاده کردند تا هر کدام چهره‌ای شبیه به دیگری داشته باشند. زیگفرید در ظاهر گونار از حلقه‌های آتش گذشت و برونهیلد را نجات داد. تنها مدت کمی پس از ازدواج گونار و برونهیلد، او حافظه? خود را به خاطر آورد که قبل از ازدواج با گودران، برونهیلد نامزد او بوده است.

وقتی گونار و هوگنی قصد جان زیگفرید را کردند، باز هم گریم‌هیلد معجونی درست شده از مخلوط گوشت مار و گرگ را به پسر کوچکش گوتورم داد و او را به حالت خشم و خلسه در آورد تا زیگفرید را به قتل برساند. در انتها زیگفرید و گوتورم یکدیگر را کشتند.

نرگل یا نرگال،یکی از خدایان میان رودان (بین النهرین) باستانی بوده است. در اسطوره‌ها او را خدای دوم دوزخ می‌دانند. مظهر مریخ بوده و شکلی شبیه به تلفیق شکل یک مرد و یک شیر دارد به صورتی که که سر او مانند یک مرد و بدن او شبیه یک شیر است.

آمون 

آمون ، از خدایان مصر باستان و خدای محلی تبس. معادل زئوس در یونان و یوپیتر رومیان است. آمون یا آمین (أمون-رع ) یکی از مهم‌ترین خدایان مصرباستان بود و به عنوان خالق، حاکم، خدای حاصل خیزی و خدای خورشید شناخته می‌شد.

آمون را با قرص خورشید و دو آرایه بلند پر بر تاج در مصر باستان به نمایش در می‌آوردند. در بعضی از تصاویر او را به شکل مردی به صورت برانگیخته با پوست تیره و آراسته به پرهای بلند به تصویر در آمده است. این خدا در بعضی از تصاویر به شکل قوچ کشیده شده است.

در معبدهای آمون،کاهنان با سرهای تاس و لباس سفید خارج از معبد قربانیان خود را ذبح می‌کردند. آنان گاو سفیدی که در بین شاخ‌های آن مهری که نشان دهنده‌ سفیدی خالص گاو است را ذبح می‌کردند.

در مصر باستان، رسم بر آن بود که زیباترین دختران خانواده های اشرافی را برای آمون نذر کنند. این زنان در معبد کرنک در ظاهر به عنوان کنیزکان و همخوابگان آمون بودند.